Ο παραμυθάς Ηρόδοτος: Κροίσος και Σόλων

Ο Ηρόδοτος, ο αρχαίος γείτονας μου ενσωματώνει όλη την σοφία και την μαστοριά των παραμυθάδων της Μικρασίας ενώ την ανάσα του θερμαίνει η ανάγκη να μιλήσει για τα μεγάλα γεγονότα και τους ανθρώπους της γενιάς του, έλληνες και βαρβάρους. Στην τραγική ιστορία του Κροίσου συναντιέται η αλαζονεία του πλούτου και της εξουσίας με την αναζήτηση της γνώσης και την δημοκρατίας ενώ στο βάθος γελά μια μυθική Μοίρα που φορά την σκοτεινή ανατολίτικη μαντήλα του Κισμέτ, του γραμμένου που δεν ξεγράφει. "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε'" λέγανε κι οι παππούδες μας που αγαπήσαν  αυτή την ιστορία όπως τόσες και τόσες γενιές παραμυθάδες, δάσκαλοι, ζωγράφοι και χαράκτες. Παράδειγμα η ζωγραφιά του φόντου όπου φλαμανδός ζωγράφος απεικονίζει τον Σόλωνα και τον Κροίσο ως συγχρόνους του, για να μιλήσει στους ισχυρούς της εποχής του, όπως κάνει και ο σύγχρονος αφηγητής που δίνει την φωνή του στον αρχαίο θρύλο.

Στην ιστορία του Κροίσου και του Σόλωνα βρίσκω την ισσοροπία ανάμεσα στο επικό ύφος του Ομήρου και στην γοητεία του λαϊκού παραμυθά όπως την είχε βρει αιώνες πριν ο μικρασιάτης πατριώτης μου. Η παράσταση έχει παρουσιαστεί με συνοδεία πλήθους τυμπάνων, βιμπράφωνου, σαντουριού και κρόταλων από τον Λευτέρη Αγγουριδάκη ή με την στοχαστική συνοδεία από κανονάκι.