Ιστορίες στο δρόμο του μεταξιού

Ο παραμυθάς έρχεται στο τέλος ενός μεγάλου σκονισμένου καραβανιού που κουβάλησε λέξεις και χρώματα, αρώματα και μπαχάρια από την πήλη της Κίνας και τους μεγάλου τείχους μέχρι την πατρίδα μας. Σταματά γι ανα ξαποστάσει και ξεκινά πάλι στο δρόμο των κυρατζήδων ως τις εκβολές του Βήνου ή τις θαλασσινές Ηράκλιες στήλες. Είναι ο δρόμος που άνοιξε χιλιάδες χρόνια πριν ο Αλέξανδρος και κουβάλησε μαζί με τις πραμάτιες και ανθρώπινες ψυχές, ιδέες και μαστόρικες τεχνικές, μυστικά της ψυχής και του σώματος. Αν αναδέψουμε τις ιστορίες μας θα βρούμε στο κατακάθι τους,  σκόνη από κινέζικες παραδόσεις, ινδικούς μύθους και πέρσικες προφητείες όπως ξεχωρίζουμε πίσω από τα ακίνητα χαμόγελα των αγαλμάτων της Ανατολής το μειδίαμα των Κούρων και των Κορών της Ελλάδας. Ο παραμυθάς αδειάζει το σακούλι του και ξεχωρίζει τα στρώματα του παλίμψηστου των ιστοριών που έφτιαξε ο μεγαλύτερος δρόμος της Ανθρωπότητας.